Derteve më të forta

Derteve më të forta

vetëm do i bësh ball,

zhgënjimi, humbja,

flijimi,

vetmitarë janë.

Edhe i vdekuri që i përgjigjet çdo thirrjeje

dhe asnjë lutje s´na refuzon

nuk na ndihmon

veç sheh

në mundemi.

Duart e të gjallëve shtrihen

e s´na arrijnë

janë si lastarët e pemëve në dimër.

Zogjtë heshtin të gjithë.

Dëgjohet vetëm hapi vetes

dhe hapi këmbës

që ende s´ka shkelur por dot´ecë.

Ecendalu e rrotullsillu

nuk bën fajde. Duhet

ecur.

Si në katakombe

mba një qiri në dorë,

me zor mban frymën flaka.

Mirëpo, në ka mbajtur gjatë,

mrekullia nuk fiket

se mrekullia ndodh gjith´hera,

se pa mëshirë

s´mund të jetohet:

qiriri shndrin prej frymës së lirë të ditës,

buzëqeshur e fik

teksa diellin takon

dhe poshtë kopshteve të lulëzuara